هنر خوب شنيدن
خواندن، گوش کردن را تقويت ميکند. ارتباطات کلامي از پيشينهدارترين و ريشهدارترين ارتباطات اجتماعي است که با گسترش شهرنشيني و تشکيل دولت شهرها توسعه يافته است. کلمات تجارب انساني را به رمز در مي آورد تا در يک کنش تعاملي فراگرد ارتباط شکل پذيرد اما ريشه پيدايش کلمه به عنوان زيرساخت ارتباط گفتاري است. پيامهاي کلامي تنها بخش کوچکي از ارتباط ميان فردي را تشکيل ميدهند؛ پيام هايي که با استفاده از کلمات و جملات ارسال ميشوند، معمولا با نظم غني از علائم غير کلامي همراهند که پيام کلامي را هدايت ،اصلاح يا حتي عوض ميکنند. اصولا ارتباطات کلامي فراگردي است که براي تحقق آن اندامهاي شنيداري و گفتاري نقش عمدهاي عهدهدار است. اما جداي از نقش مهم اين اندامها بايد گفت که اين رابطه به دو عنصر توجه کردن و گوش دادن وابسته است. توجه کردن؛ پيش درآمد گوش دادن و ضرورت ارتباطات کلامي است. توجه کردن عاملي است براي انتخاب مخاطب و ارسال دريافت پيام. اين عمل شرط لازم براي ارتباطات گفتاري است. گوش دادن؛ عملکرد بي نظيرو پيچيده ادراک و توجه است که مستلزم تواناييهاي شنوايي و بينايي شنونده است. گو